காஞ்சிபுரம்: 3,800 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட தாழிகள் (Urn burial site discovered near Kancheepuram)

காஞ்சிபுரம் மாவட்டம் ஆர்ப்பாக்கம் என்ற ஊருக்கு அருகில் அமைந்துள்ள மண்டபம் என்ற ஊரில் பெருங்கற்காலத்திற்கு முந்தையத் தாழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. இதனை சென்னைப் பல்கலைக் கழகத் தமிழ் இலக்கியத் துறைத் தலைவர் பேராசிரியர் வீ. அரசு அவர்களும் விருந்து நிலை விரிவுரையாளர் முனைவர் சி. இளங்கோ அவர்களும் கண்டுபிடித்துள்ளனர். இப்பகுதி குறித்த தகவலை இங்குள்ள கல்குவாரியைச் சேர்ந்த மணி என்பவர் தெரிவித்தார். காஞசிபுரம் - உத்திரமேரூர் செல்லும் சாலையில் 13 கி.மீ. தொலைவில் பாலாறு, செய்யாறு ஆகிய இரு ஆறுகளுக்கிடையே இம்மண்டபம் என்ற ஊர் அமைந்துள்ளது. இப் பகுதியில் கல்குவாரியில் பணிபுரியும் ஊழியர்களால் தோண்டப்பட்ட பெரிய பெரிய குழிகளில் பானைகள் பாதி பாதியாக உடைந்த நிலையில் தென்படுகின்றன. ஆதிச்சநல்லூரில் கிடைக்கும் தாழி மரபிற்கு இணை யானவையாக இவை உள்ளன. இத் தாழிகளில் பல கிழக்கு திசை நோக்கி சாய்ந்த நிலையிலும், நேரான நிலை யிலும் புதைக்கப்பட்டுள்ளதைப் பார்க்கும் பொழுது இங்கு வாழ்ந்த மக்களிடம் நிலவிய இறப்பு குறித்த சடங்கினைப் புரிந்து கொள்ள முடிகின்றது. சில தாழிகளின் உள்ளே மண்தட்டுகளும், சிறிய மட்பானை களும் உள்ளன. மூடியுடன் புதைக்கப்பட்ட தாழிகளும் இங்கு கிடைக்கின்றன.  சிறிய இரும்பு கத்தி ஒன்று தாழியில் இருந்து கிடைத்துள்ளதால் இவை இரும்பு காலத்தைச் சேர்ந்தவை என்பதை உறுதியாக கூறலாம்.

இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்ட தாழித் துண்டுகளில் எவ்விதக் குறியீடுகளும் பிராமி எழுத்துப் பொறிப்புகளும் இடம் பெறவில்லை. தாழியின் தன்மை மற்றும் அதன் அமைப்பினைக் கொண்டு அதன் காலத்தை இன்றிலிருந்து சுமார் 3,800 ஆண்டுகள் என தொல்லியல் ஆய்வாளர் சத்தியமூர்த்தி அவர் களும் கல்வெட்டாய்வாளர் முனைவர் ஆ. பத்மாவதி அவர்களும் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.

Urn burial site discovered near Kancheepuram

Dated to the pre-Megalithic/Iron Age period in T.N. — 1,800 BC-1,500 BC

A vast urn-burial site has been found at Mandapam village, near Aarpakkam intersection, about 14 km from Kancheepuram.

The importance of the site, archaeologists say, is that it belongs to a period earlier than the Megalithic Age or Iron Age in Tamil Nadu.

They estimate that the site is datable to 1,800 BCE to 1,500 BCE, that is, 3,800 to 3,500 years before the present.

The site, however, has been ravaged by quarrying for blue-metal. Earth-movers have sliced the big urns and smashed into pieces ritual pottery, bowls and terracotta plates inside the urns.

Quarrying has reduced the site to small lakes with deposits of blue metal jutting out and broken urns protruding in places. A stone-crushing machine is filling the air with dust.

Villager P. Mani, who discovered the site, reported it to V. Arasu, Head of the Department of Tamil, University of Madras, and S. Elango, lecturer in Tamil, Madras University. Dr. Elango, who visited the site a few times, said the flat/conical bottomed urns were buried only one or two feet below the soil surface. While some had ritual pottery and terracotta plates inside, others were empty. There were disintegrated human bones in several urns. More importantly, there were no cairn circles on the surface of the graves to mark them. There were no graffiti marks on the urns.

The site could be as ancient as the Adichanallur site, another urn-burial site in Tamil Nadu, Dr. Elango suggested.

Cairn circles are big stones, i.e., liths, placed in a circle on the surface of the soil and urns are kept below them. The urns are also kept inside cists, which are compartments made of granite slabs. Since big stones/liths mark the urn burials below, they are called Megalithic Age burials.

The Iron Age and the Megalithic Age are contemporaneous in south India. Archaeologists say the Iron Age in south India was extant from 1,000 BCE to 300 BCE.

T. Satyamurthy, former Superintending Archaeologist, Archaeological Survey of India visited the Mandapam site on Wednesday. He called it “an interesting site.”

It was “one more instance where we can say with authority that there was a phase earlier than Megalithic Age in Tamil Nadu.” He dated the site to between 1,800 BCE and 1,500 BCE.

While urn burials with cairn circles could easily be located, the discovery of urn burials without megaliths on the surface was mostly accidental. Such sites, without cairn circles, were not uncommon in Tamil Nadu. They included the Adichanallur site. It was a misnomer to call them megalithic sites because there were no big stones to mark them, Dr. Satyamurthy argued. So there was a phase when iron was used and which was older than the Megalithic Age, which could be called pre-Megalithic/Iron Age in Tamil Nadu.

Needed: Systematic Excavation

A. Padmavathy, retired Senior Epigraphist, Tamil Nadu Archaeology Department, said the upper age limit of the Mandapam site could be 3,500 years, judging from the coarse texture of the urns that were hand-made and their flat and conical bottoms.

The ritual pots inside were made by a slow-wheel. “Mandapam is an ancient site, equalling Adichanallur in antiquity and we should do a systematic excavation at Mandapam,” said Dr. Padmavathy.

When the Adichanallur site was re-excavated by Dr. Satyamurthy in 2004 and 2005, he found 185 burial urns there, including 90 intact and 36 with complete human skeletons inside.

Among the artefacts discovered were red ware, black ware, copper bangles and ear-rings, iron spearheads, daggers and swords ( The Hindu , March 14 and July 25, 2004 and Frontline , July 1, 2005).

“If the railway line between Tirunelveli and Tiruchendur, cutting across the mounds at Adichanallur had not been laid by the British, Adichanallur would not have to come to notice,” he said.

Akin to Adichanallur

The Mandapam site was analogous to the Adichanallur site in many ways, Dr. Satyamurthy said.

In both the cases, the urn burials were not associated with stone monuments; the urns were kept a couple of feet below the earth's surface, above a natural rocky outcrop; in both, it-lines were absent; the urns were covered with lids; the urns and associated pottery had no graffiti marks; and while Mandapam is located between Palar and Cheyyar rivers, Adichanallur is located on the banks of Tamiraparani. (The pottery found in the habitatational site at Adichanallur, however, had graffiti).

http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/urn-burial-site-discovered-near-kancheepuram/article3294887.ece

http://www.pasthorizonspr.com/index.php/archives/11/2012/urn-burial-site-discovered-near-kancheepuram-under-threat

ஆதிச்சநல்லூர் (Adichanallur)

ஆதிச்சநல்லூர் தொல்லியல் களம்(8° 37’ 47.6" N; 77° 52’ 34.9"E) தமிழ் நாட்டின் மிகப் பழைய நாகரிகத்தைச் சேர்ந்த தொல்லியல் களங்களில் ஒன்று. தூத்துக்குடி மாவட்டம் திருவைகுண்டம் வட்டத்தில் அமைந்துள்ளன

ஆதிச்சநல்லூர், திருநெல்வேலியிலிருந்து திருச்செந்தூர் செல்லும் பாதையில் ஏறத்தாழ 24 கிலோமீட்டர்தொலைவில் அமைந்துள்ளது. இக்களம் கி.மு 1600 க்கு முற்பட்ட நாகரிகத்தோடு தொடர்புடையது. தொல்லியல் துறையால் அகழ்வாய்வு செய்வதற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வரும் ஊர்களில் முதன்மையானதாக உள்ளது. இங்கு புதைக்கப்பட்ட முதுமக்கள் தாழிகள் வழியாக பல ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

1876 ஆம் ஆண்டில் ஆதிச்சநல்லூரில் முதலாவது அகழ்வாய்வு நடத்தப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. பின்னர் 1896 இலும் 1904 ஆம் ஆண்டிலும் ஆய்வுகள் நடத்தப்பட்டுள்ளன. அக்காலத்தில் ஆய்வுகளை நடத்திய பிரித்தானியத் தொல்லியலாளரான அலெக்சாண்டர் ரெயா (Alexander Rea) என்பவர், தென்னிந்தியாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவற்றுள் மிகவும் பரந்த தொல்லியல் களம் இதுவெனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அப்போது ஆயிரக்கணக்கான தொல் பொருட்களை இவர் கண்டெடுத்து பதிவு செய்துள்ளார். இவற்றுள், மட்பாண்டங்கள், இரும்புக் கருவிகள், ஆயுதங்கள், நகையணிகள் என்பனவும், பொன், வெண்கலம், அரிய கல் முதலியவற்றாலான மணிகளும் (beads), எலும்புகளும் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. பண்டைத் திராவிட நாகரிகத்தின் தொல்பழங்காலத் தொட்டில் ஆதிச்சநல்லூரில் இருந்தது எனத் தொல்லியலாளர்கள் கருதுகிறார்கள்.

2004 ஆம் ஆண்டில் இங்கே நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகள் மிகவும் முக்கியமானவையாகக் கருதப்படுகின்றன.3,800 ஆண்டுகள் பழமையான எலும்புக்கூடுகளும் இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. ஏறத்தாழ 114 ஏக்கர் பரப்பளவில் நடத்தப்படும் ஆய்வில் ஏராளமான ஈமத்தாழிகள் காணப்பட்டுள்ளன. இக்களத்திலுள்ள புதைகுழித் தொகுதி மூன்று அடுக்குகளாகக் காணப்படுகின்றது. பாறைகள் நிறைந்த மலைச் சரிவுகளில் குழி தோண்டப்பட்டுச் சுட்ட களிமண்ணினால் ஆன தாழிகள் புதைக்கப்பட்டுள்ளன. ஒன்றினால் ஒன்று மூடப்பட்ட இரண்டு தாழிகளைக் கொண்ட புதைகுழிகளும் உள்ளன. தமிழ்ப் பிராமி எழுத்துக்களுடன்கூடிய பல தாழிகளும் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.

1876 -ஆம் ஆண்டு இந்த பகுதியில் ஆராய்ச்சிக்காக வந்த அவர் கண்டுபிடித்ததுதான் இந்தத் தொல் தமிழர்களது நாகரீகம். அந்த ஜாகர் தான் கண்டுபிடித்தவற்றில் பலவற்றை ஆதாரத்துக்காக ஜெர்மனுக்கே எடுத்துச் சென்றுவிட்டார். அப்பொருட்கள் இன்னமும் ஜெர்மனியில் உள்ள பெர்லின் அருங்காட்சியகத்தில் இருக்கிறது.

பிரஞ்சு நாட்டைச் சார்ந்த லூயி வேப்பிக்கியூ என்ற அறிஞர் 1903 ஆம் ஆண்டு ஆதிச்ச நல்லூர் வந்து சில தாழிகளைத் தோண்டி எடுத்தார். அப்போது மண்வெட்டி, கொழு முதலியன கிடைத்தன. ஆதிச்ச நல்லூரில் அகழ்வாய்வில் கிடைத்த அந்தப் பொருள்களை அவர் பாரிசுக்கு எடுத்துப்போய்விட்டார்.

இவ்வாறு ஆதிச்ச நல்லூரில் கிடைத்த மிகத்தொன்மை வாய்ந்த பொருள்கள் மேல் நாட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. அந்த புதைபொருள் சின்னங்கள் கிடைத்தால் ஆதிச்சநல்லூரின் தொன்மையான வரலாறு நமக்குத் மேலும் தெரியும்.

1905 ஆம் ஆண்டு சென்னை அருங்காட்சியக மதிப்புறு துணைக் கண்காணிப்பாளர் அலெக்சாந்தர் ரீயா அவர்கள் ஆதிச்சநல்லூர் வந்து மிகவும் நுணுக்கமாக அகழ்வாய்வு செய்து ஒரு பட்டியல் தயாரித்துக் கொடுத்ததோடு அகழ்ந்தெடுத்த பொருள்கள் அனைத்தையும் சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் இடம்பெறச் செய்தார்.

இவரும் இங்குள்ள மக்கள் பயன்படுத்திய முதுமக்கள் தாழி, ஆபரணங்கள், எழுத்துக்கள் போன்றவற்றை அகழ்வாராய்ச்சி மூலம் ஆராய்ந்து பார்த்து விட்டு அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனார்.

இதிலென்ன அதிர்ச்சி இருக்கிறது? என நினைக்கிறீர்களா? அந்த அதிர்ச்சிக்கு காரணம் அந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட அன்றைய மக்கள் பயன்படுத்திய இரும்பால் ஆன கருவிகள்தான். "மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இங்கு வாழ்ந்த தமிழர்கள் இரும்பைப் பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள் என்றால், அதை உருக்குவதற்கான உலைகளை எங்கு வைத்திருந்தார்கள், அதை செதுக்குவதற்கும் சீராக்குவதற்கும் எத்தகைய தொழில் நுட்பங்களைக் கையாண்டார்கள், அப்படியாயின் இவர்களது நாகரீகம்தான் மற்ற அனைத்து நாகரீகங்களுக்கும் முற்பட்ட நாகரீகமாக இருந்திருக்க வேண்டும் அல்லவா?.

பத்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தமிழர்கள் இரும்பைக் கண்டுபிடித்து தேன் இரும்பு, வார்ப்பு இரும்பு, எஃகு இரும்பு ஆகியவற்றை உருவாக்கி இருக்கின்றனர் . பயிர்த்தொழில், சட்டிப்பானை வனையும் தொழில், நெசவுத் தொழில், கப்பல் கட்டும் தொழில் போன்றவற்றை இரும்புக் கருவிகள் மூலம் திறம்பட வளர்த்து கடல் வாணிபம் செய்து உலகப் புகழ்பெற்றவர்கள் தமிழர்கள் என ஆதிச்சநல்லூரில் கிடைத்த அகழ்வாய்வுச் சின்னங்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. திராவிடர்கள் குறிப்பாக தமிழர்கள் வெளிநாட்டிலிருந்து இங்கு வந்தார்கள் என்ற கருத்துக்கு இந்த அகழ்வாய்வுச் சின்னங்கள் முடிவு கட்டியது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

மிகத் தொன்மையான காலத்திலிருந்தே இரும்பைப் பிரித்தெடுத்து அதை பல பொருள்களாகச் செய்து பயன்படுத்துவதில் தமிழர்கள் கைதேர்ந்தவர்கள் என்று அறியமுடிகிறது. சங்க இலக்கியத்தில் இரும்பினால் செய்யப்பட்ட பொருள்கள் உவமையாகக் கூறப்பட்டுள்ளன.

மிகத் தொன்மையான காலத்திலேயே தமிழர்கள் எகிப்து, ஆப்பிரிக்கா, சுமேரியா, கிரீஸ், மெக்சிகோ முதலிய நாடுகளுக்கு இரும்புப் பொருள்கள் ஏற்றுமதி செய்து வந்தனர். எகிப்தியர்களும், கிரேக்கர்களும் இந்திய நாட்டில் இருந்துதான் இரும்பை உருக்கி பயன்படுத்தும் முறைகளை அறிந்தனர் என்று கூறப்படுகிறது.

1837ஆம் ஆண்டு இராயல் ஏஷியாட்டிக் சொசைட்டியில் சமர்ப்பித்த ஆய்வுக்கட்டுரை ஒன்றில் அறிஞர் ஹீத் என்பவர் தென் இந்தியாவில் செய்யப்பட்ட எஃகுப் பொருள்களே எகிப்துக்கும், ஐரோப்பா கண்டத்திற்கும் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டன என்று எடுத்துக்காட்டியுள்ளார்.

http://www.new.dli.ernet.in/rawdataupload/upload/insa/INSA_1/20005b66_263.pdf

மெக்சிகோ நாட்டிலுள்ள பிரமிடுகளில் தமிழனின் கைவினைக் கலைகளைக் காணலாம். அண்மையில் எகிப்தில் கிடைத்த தமிழ் பிராமி கல்வெட்டிலிருந்து சாத்தன், கண்ணன் என்ற இரண்டு தமிழர்கள் கடல் பயணம் செய்து எகிப்து நாடு சென்று அங்கே கொல்லன் பட்டறை ஒன்று நிறுவி, பணி செய்ததாக கல்வெட்டு அறிஞர் ஐராவதம் மகாதேவன் குறிப்பிட்டுள்ளார். பிரமிடுகள் கட்டப் பயன்படுத்திய கற்களை செதுக்குவதற்குரிய உளிகள் இந்த கொல்லன் பட்டறையில் உருவாகி இருக்க வேண்டும். தமிழனின் இரும்பு நாகரிகத்தை வெளிப்படுத்தியது இந்த ஆதிச்ச நல்லூர்தான்.

அதனைத் தொடர்ந்து சகர்மேன் என்ற அறிஞர் ஆதிச்சநல்லூரில் கிடைத்த மண்டைஓடுகள் பற்றி ஒரு நூல் வெளியிட்டார். ஆதிச்ச நல்லூரில் அகழ்ந்து எடுக்கப்பட்ட மண்டை ஓடுகள் திராவிடர்களின் மண்டை ஓடுகள் என்றும், ஒன்று மட்டும் ஆஸ்திரேலிய பழங்குடி மக்களின் மண்டை ஓடு என்றும் அவர் கூறியுள்ளார்.

எனவே திராவிடர்களின் முன்னோர்கள் ஆஸ்திரேலிய நாட்டு பழங்குடி மக்களோடு தொடர்பு கொண்டிருந்தனர் என்று தெரியவருகிறது. அங்குள்ள பழங்குடி மக்கள் பேசும் மொழியில் தமிழ்ச் சொற்கள் இடம் பெற்றுள்ளமை இங்கே குறிப்பிடத்தக்கது. ஆஸ்திரேலியா தென் இந்தியாவோடு இணைந்திருந்தது என்ற கருத்தை மட்டுமல்ல குமரிக் கண்ட கோட்பாட்டையும் இது உறுதி செய்கிறது என்றும் கூறலாம். ஆஸ்திரேலிய பழங்குடி மக்கள் பயன்படுத்திய பூமராங் என்னும் ஒருவகை ஆயுதம் தமிழகத்தில் கிடைத்துள்ளதும் இங்கே குறிப்பிடத்தக்கது. பகைவர் மீது எறிந்தால் அவர்களைத் தாக்கிவிட்டு வீசியவர்கள் கைக்கு திரும்ப வரும் ஒருவகை ஆயுதம்தான் பூமராங்.

ஆதிச்சநல்லூரில் கிடைத்த தாழிகளில் மண்வெட்டி, கொழு, நெல், உமி, பழைய இற்றுப்போன பஞ்சாடை ஆகியவை கிடைத்துள்ளன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆதிச்ச நல்லூரில் புதைக்கப்பட்டவர்கள் தாமிரபரணி கரையில் நெல், பருத்தி ஆகியவற்றை விவசாயம் செய்தது மட்டுமல்ல நெசவுத் தொழிலும் செய்து வந்தனர் என்று அறியமுடிகிறது.

ஆதிச்சநல்லூரில் அகழ்வாய்வு செய்ததில் டாக்டர் கால்டுவெல்லுக்கும் முக்கியமான பங்கு உண்டு. தாழியில் சில அரிய பொருட்களை அவரே கண்டெடுத்து அவற்றைப் பற்றிய செய்திகளை வெளியிட்டுள்ளார். ஆதிச்சநல்லூரில் வாழ்ந்த மக்கள் நாகரிகம் மிக்கவர்கள் என்ற கருத்தை டாக்டர் கால்டுவெல் வெளியிட்டார்.

ஆதிச்சநல்லூரின் மண்ணுக்குள் புதையுண்டு கிடக்கும் பூமியில் ஒரு பரபரப்பான நகரமே இயங்கிக் கொண்டிருந்திருக்கிறது. அங்கு வாழ்ந்த மனிதர்கள் வெள்ளி, செம்பு, தங்கத்தால் ஆன ஆபரணங்களைப் பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள். அழகிய மதிற்சுவர்கள் இருந்திருக்கின்றன. ஆனால் இன்றைக்கு அது யாரும் கேள்வி கேட்பாரற்ற பொட்டல்காடு.

ஏனிந்த நிலைமை என்று பார்த்தோமானால். "எல்லாம் அந்த பாழாய்ப்போன அரசியல்தான்" எல்லாம் இந்த வடக்கத்தியர்களுக்கு தமிழன் மேல் உள்ள காழ்ப்புணர்ச்சிதான். இதுதான் இன்றைய ராமேஸ்வரம் மீனவன் முதற்கொண்டு ஈழம் வரை நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

இந்த ஆய்வுகளை ஒப்புக் கொண்டால் உலகின் தொல் நாகரீகமே தமிழர்களுடையது என்றாகிவிடுகிறது. அப்படியாயின் வெள்ளையர்களும் வடக்கத்தியர்களும் கண்டுபிடித்தவை எல்லாம் இதற்குப் பிந்தைய நாகரீகங்கள்தான் என்பதை ஒப்புக்கொண்டதாகி விடும். இதுதான் பிரச்னை.

இப்போது இங்குள்ள 150 ஏக்கர் நிலத்தை மத்திய அரசின் தொல்லியல் துறை சுற்றி வளைத்து கையகப்படுத்தி வைத்திருக்கிறது. 2005 ஆம் ஆண்டு அத்துறை செய்த ஆய்வுகளின் முடிவுகளைக் கூட இன்னமும் வெளிவிடாமல் வைத்திருக்கிறது. வேறு யாரும் இங்கு ஆய்வுகளை மேற்கொள்ளக் கூடாது என்று ஓர் உத்தரவையும் போட்டிருக்கிறது. இதுதான் இன்றைய சோகம்.

இதைச் உலகறியச் செய்யவேண்டியது மத்திய அரசு, செய்ய வலியுறுத்த வேண்டியது தமிழக அரசு.

http://archaeologyindia.com/adichanallur.asp

Unearthing a Great Past

http://www.frontline.in/static/html/fl2213/stories/20050701000106500.htm

கார்பன்-14 வழியாக காலக்கணிப்பு வரும்வரை பொறுத்திருப்போம் என்கிறார் ஐராவதம் மகாதேவன்.

Expert prefers to wait for carbon dating of Adichanallur script

http://www.hindu.com/2004/05/28/stories/2004052806991100.htm

=====

1     Acre = 1400      Burial Urn's (approximate)

114 Acre = 159600 Burial Urn's (approximate)

The world's largest three-tier pre-historic cemetery

Skeletons dating back 3,800 years throw light on evolution

http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2006-01-01/science/27786741_1_human-skeletons-evolution-bio

Dead men do tell tales of their past. And when they are as old as 3,800 years, don't just expect them to have been frozen in time - they can throw light on certain interesting aspects of evolution.

"The world's largest three-tier pre-historic cemetery is found along the coast of Tuticorin at Tirunelveli district in Tamil Nadu. Unfortunately, the pre-historic settlements remained in the dark for past many centuries before being discovered by a German scholar in 1866," says Dr Pathmanathan Raghavan, a bio-anthropologist working at the Australian National University at Canberra.

He says a team of members led by Superintendent Archaeologist of Archaeological Survey of India ASI), Chennai Circle, T Satyamurthy, has recently unearthed nearly 169 clay urns containing human skeletons, dating back to around 3,800 years, which form part of the Adichanallur's pre-historic civilisation.

"I had a chance meeting with Professor Satyamurthy and a team of experts was formed to study various aspects including the skeletal biology and anatomy, genetic traits, bone pathology, altered skeletal mechanism, burial customs, traditions, ancient malnutrition and other matters relating to other bio-cultural significance," Dr Raghavan, a former post-doctoral researcher at Panjab University said.

Dr Raghavan, who arrived in India recently at the invitation of the ASI, to study and submit a detailed volume on the Adichanallur civilisation, while referring to the recovery of skeletons, says "these pre-historic members show many abnormalities or altered skeletal features, which had influenced the bio-mechanical processes of the population".

"Interestingly, by and large the recovered reconstructed skeletons through mechanical as well as software methods have exhibited tall statures contradictory to the old hypothesis on the short pre-historic Indians.

"The lower jaws are thick and most of them show mandibular prognathism (outward projection). In many cases the third lower molar is poorly developed or absent. On average, the mandible angle is almost 90 degrees than over 100 degrees in modern humans," says Raghavan.

Throwing more light on the recovered skeletons, he says the teeth are average in size and depth of the mandible is shallow "which indicates the intake of refined food during the Adichanallur civilisation. Presence of an archaic structure is found at the interior margins of the mandibles on either side."

"Long articular bones are heavy with prominent muscular attachments. Cranial bones are heavy and thick in most cases than we find in modern ethnic Indians," according to Raghavan.

"Prominent cheekbones and the projected frontal head bones indicate the influence of the genetic transmission of Southern Mongoloid (Mongolia) in the form of a genetic drift, indicating a probable sea trade between east coast of south India and South East Asia," he says.

"The skeletons which we recovered from younger geological strata show more epigenetic Mongoloid variants than the ones we found from the older sediments," Raghanvan points out.

Referring to the skull of one of the skeletons recovered, he says, "It shows fascinating pathologically abnormal features including a large and prominent interior frontal septum, very thick skull bones and what looks like a third eye socket but what actually may have been a tumour. The skull also has a Puff condition (absence of frontal sinuses), a rare condition which occurs one in million skulls".

Raghavan, whose research areas include skeletal biology focusing on cranial architecture, geographic and ethnic variations among the fossil and recent populations of the Indian sub-continent, while referring to the skull, says "it shows a thick single nasal bone instead of thin twine bones as found under normal circumstance".

Armed with his expertise on vertebrate paleontology on fossils, he says he is now trying to extract the DNA of the skull to further study its "pathological abnormality which has created a third eye socket. Despite its abnormality, this male human went on to live beyond 60 years of age".

Coming back to the study on recovered skeletons, he says the team will conduct detailed study based on ancient burial patterns such as primary and secondary burial traditions and their similarities with the other pre-historic cultures which had existed during the same period.

"This will focus on the pre-historic transitional stages of the funeral customs," Raghavan says and adds the team is also trying to decode the hidden messages of Adichanallur as certain scripts have been found from the site where the skeletons were discovered.